Laatst zei iemand tegen me: “Zeg, Joey, leuk dat je op je website steeds benadrukt dat fouten maken zo belangrijk is, maar van welke fouten heb jij zelf eigenlijk geleerd?” Een terechte vraag, maar geen gemakkelijk onderwerp om zelf over te schrijven. Daarom liet ik me interviewen door Evelyne Hermans, no-nonsense copywriter en voorvechter van eerlijke en persoonlijke communicatie. Haar voorwaarde: ze mocht me het hemd van het lijf vragen en ik mocht niets aan haar artikel veranderen. Best eng, maar… hieronder lees je het resultaat.

Joey

Mislukt! Joey Gonesh doet een boekje open over falen

door Evelyne Hermans

Wie regelmatig met Joey Gonesh samenwerkt, weet dat hij hele witte tanden heeft. Die zijn namelijk onophoudelijk te zien, omdat hij zo vaak lacht. “Dat zeggen mensen wel vaker,” glimlacht Joey aan de keukentafel van zijn woning in Utrecht. “Ik word gewoon oprecht blij van mijn vak. Al vinden mensen mij soms ook bedreigend.” Een bedreiging met een vriendelijke glimlach? Dat klinkt tricky. Tijd om uit te zoeken hoe die twee dingen samen gaan.

“Als mensen bepaalde keuzes maken ‘omdat het zo hoort’ of ‘omdat iedereen het zo doet’, ben ik altijd heel verbaasd,” vertelt Joey, terwijl hij in zijn keuken twee koppen koffie inschenkt. Hij draagt een casual spijkerbroek en een basic zwart shirt. Vandaag is hij niet de business innovator, maar eerder the guy nextdoor. “Ik vind dat iedereen, zowel privé als zakelijk, bij zichzelf zou moeten checken of je iets écht op die manier wilt doen, of dat je misschien wel een andere route kunt bedenken. Eentje die veel leuker, interessanter of leerzamer is.”

Hard werken

Saillant detail: na het gymnasium koos Joey in eerste instantie voor de studie fiscale economie, ‘omdat dat logisch was’. De opleiding gaf baangarantie en sloot naadloos aan bij datgene waar hij op de middelbare school al mee was begonnen: mensen helpen met hun belastingaangifte en financiële administratie.

Maar al na een paar weken stelt Joey vast dat de studie voor hem veel te theoretisch is. Daarom stapt hij, nog geen negentien jaar oud, naar de Kamer van Koophandel en schrijft zich in.

“Dat was mijn eerste bedrijfje,” zegt hij. “Een belastingadvieskantoor. En daarnaast had ik nog een aantal andere baantjes. ’s Ochtends vroeg vulde ik vakken bij de Albert Heijn en daarna ging ik direct door naar de garage om auto’s te wassen. En ’s avonds werkte ik ook nog in een videotheek.”

“Hard werken zit in mijn bloed”

Als hij er nu op terug kijkt concludeert hij dat het best wel zwaar was, al die baantjes naast zijn studie. “Maar hard werken zit nu eenmaal in mijn bloed. Daar ben ik mee opgegroeid.” Die mentaliteit heeft hij van zijn vader, die hem altijd op het hart drukte dat je jezelf moet blijven ontwikkelen. “Dus dat heb ik altijd gedaan. Met als gevolg dat ik steeds autonomer ging denken en handelen.”

Tegen de regels

Die onafhankelijke instelling zorgt er uiteindelijk voor dat Joey stopt met zijn studie fiscale economie (“Ik dacht na een tijdje echt: wat dóe ik hier?”) en zijn energie stopt in het uitbouwen van zijn bedrijf. Van het geld dat hij verdient bij de videotheek koopt hij software en betaalt hij studenten Bedrijfseconomie die hem in drukke periodes helpen.

“De afdeling HR schrok zich rot”

Dit leidt tot een latere baan als Projectmanager Finance bij Mediq, waar hij opklimt tot Finance Manager van twee afdelingen. Joey moet lachen als hij daar aan terug denkt. “Ik had natuurlijk helemaal geen ervaring in de corporate wereld,” grijnst hij. “Ik wist dus ook niet dat je in zulke bedrijven eerst alles moet afstemmen. Dus toen ik binnen no time via uitzendbureaus mijn eigen team had samengesteld, schrok de afdeling HR zich rot. Ik had hen daar tegen alle regels in helemaal niet bij betrokken.”

Na een aantal jaar bij Mediq krijgt Joey steeds meer interesse in big data en is het tijd voor een nieuwe stap. Alleen, hij heeft nog steeds geen universitair diploma. “Ik wist: nu komt het erop aan,” zegt Joey. “En dus gaf ik bij mijn sollicitaties direct aan dat ik de Master Business Administration wilde halen. Dat werkte. Ik kon aan de slag bij Ziggo, Rabobank International en NS Vastgoed, en alle drie wilden ze de opleiding betalen.”

Blijven bewegen

Joey kiest voor NS Vastgoed en haalt in slechts drieënhalf jaar tijd zijn MBA. Bij NS pitcht hij op een dag een nieuwe werkwijze die door het management zeer positief wordt ontvangen. Dat is bijzonder, want NS is een voormalig semi-overheidsbedrijf, waarbinnen innoveren niet per definitie heel gemakkelijk gaat. Toch krijgt Joey er voet aan de grond. De ideeën die hij bij NS introduceert leggen de basis voor het latere businessplan van Friday Out of the Box.

“Ik ben niet religieus, maar ik geloof wel dat alles met elkaar verbonden is”

“Dat is hoe het werkt,” zegt Joey. “Op het moment dat ik ergens volledig achter sta, lukt het me altijd om mensen te inspireren en ze mee te krijgen.” Volgens Joey heeft dit vooral te maken met zijn positieve instelling. “Ik ben niet religieus, maar ik geloof wel dat alles met elkaar verbonden is. Positieve energie zorgt ervoor dat het universum snapt dat jij iets wilt bereiken. Hoe meer je dat uitstraalt, hoe meer dat ook weer naar je terugkomt. In de vorm van een deal, een nieuw contact, een goed gesprek of een nieuwe mogelijkheid. Het geheim is dat je altijd moet blijven bewegen, ook als het even tegenzit.”

Don’t f*ck with people

Verbondenheid, het universum, positieve energie; wordt het nu allemaal niet een beetje zweverig? Joey lacht hardop. “Ik geloof dat écht! Ik vind dat je, als je een bepaald talent bezit, een morele verplichting hebt om dat talent te delen met de wereld. Vanuit de intentie om anderen daarmee te helpen.”

Die goede intentie is voor Joey een essentiële voorwaarde. “De basis van alles wat we doen, is de relatie tussen mensen,” legt hij uit. “Die relatie staat voorop; don’t f*ck with people. Mensen moeten erop kunnen vertrouwen dat je het beste met ze voor hebt. Pas dan laten ze zich door je inspireren.”

Mensen inspireren… het klinkt natuurlijk prachtig, maar ook wel een beetje abstract. Hoe vertaalt zich dat concreet naar zijn klanten binnen de zakelijke dienstverlening? Oftewel: hoe inspireert Joey de directeuren van deze wereld? En, belangrijker nog, wat levert die inspiratie hen op?

“Voor veel organisaties is ‘doen zoals ze het altijd al hebben gedaan’ de default modus,” legt Joey uit. “Het is een ontzettend complex proces om dat te veranderen. Organisaties daarbij helpen is voor mij de ultieme uitdaging. Dat lukt niet door even een slimme tool te introduceren en dan weer weg te gaan. Daarom blijf ik langere tijd bij een organisatie betrokken. Na afloop van die periode kunnen ze zeggen: Friday Out of the Box heeft onze bedrijfsvoering compleet vernieuwd, en we weten nu ook hoe we de creativiteit continu uit onze eigen mensen kunnen halen. Niet voor even, maar voor de lange termijn.”

Uit de comfortzone

De weg daarheen is voor veel organisaties echter een spannend en eng traject. Dit merkt Joey met name in corporate omgevingen. “Daar hoor ik wel eens dat mensen mij bedreigend vinden,” licht hij toe. “Het gevestigde management vindt het vaak lastig om te merken dat ik de medewerkers binnen hun organisatie wél meekrijg. Dat is natuurlijk ook pijnlijk. Maar het is ook nodig. Want pas als je je eigen comfortzone durft te verlaten, dan ben je écht aan het vernieuwen.”

Met een innovatiebedrijf als Friday Out of the Box stapt Joey vanzelfsprekend elke dag vrijwillig uit z’n eigen comfortzone.

Toch?

Joey begint te lachen.

“Natuurlijk zijn er ook dingen die ik zelf lastig vind. Zo bel ik niet graag achter klanten aan om te vragen wat ze van mijn voorstel vonden. Vanuit mijn ratio weet ik dat ik dat zou moeten doen. Maar vanuit de emotie is dat een heel ander verhaal. Ik ben gewoon bang om afgewezen te worden. Een afwijzing morrelt aan mijn zelfvertrouwen. En dus schuif ik het zo lang mogelijk voor me uit. Terwijl ik mijn klanten juist aanspoor om dingen te doen die buiten hun comfortzone liggen.”

“Innoveren betekent: je angsten en fouten onder ogen zien”

Is dit dan typisch een gevalletje van ‘help, mijn man is klusser!’, het fenomeen dat de meest professionele klusjesmannen alles op orde hebben, behalve hun eigen huis?

“Nee,” vindt Joey. “Juist doordat we bij Friday Out of the Box zelf weten hoe lastig het is om oude patronen te doorbreken of angsten toe te geven, kunnen we ons goed verplaatsen in onze klanten. We zijn tenslotte allemaal mensen, ook de directeuren van grote bedrijven. Hen leggen we uit dat innovatie betekent dat je tot de kern van je bedrijf moet doordringen. En dat betekent je eigen angsten en fouten onder ogen zien.”

Ah, nu komen we bij het onderwerp van gesprek:

Fouten maken en waarom dat zo waardevol is

Welke fouten maakte Joey zelf in de afgelopen jaren en wat heeft hij daarvan geleerd?

Joey haalt even adem, neemt een slokje van zijn koffie (wil hij zichzelf moed indrinken?) en benoemt dan vijf van zijn eigen foutieve overtuigingen:

1. De klanten komen vanzelf

“Eén van de dingen die ik me in de opstartfase van Friday Out Of The Box niet voldoende heb gerealiseerd, is dat sales echt een vak is. Ik dacht gewoon: ‘Als je maar tof genoeg bent, wil iedereen wel met je samenwerken. Dan komen de klanten vanzelf’. Dat is natuurlijk niet zo. Maar daar moest ik wel eerst zelf achter komen.”

2. Communicatie is simpel

“Hetzelfde geldt voor communicatie, het is echt essentieel om daar tijdig over na te denken. In grote bedrijven zie ik vaak dat het communicatieteam pas in een later stadium bij een project wordt betrokken. Dat is stom, want als je dit direct in het begin doet, kun je veel vertraging en misverstanden voorkomen. Daarnaast is het niet slim om te communiceren over iets waar je zelf middenin zit, ook al lijkt dat zo voor de hand liggend. Je hebt dan gewoon te weinig afstand tot de inhoud. Dat is ook precies de reden waarom ik mezelf over het onderwerp ‘fouten maken’ wilde laten interviewen; het lukte me niet om daar zelf concreet en eerlijk over te schrijven. Dan kun je het beter door iemand anders laten doen.”

3. Ik zie altijd the bigger picture

Joey heeft in ieder geval een goed inzicht in zijn eigen valkuilen. “Dat moet ook wel,” zegt hij, “zeker omdat ik dit ook van mijn klanten verlang. Toch betrap ik mezelf er soms op dat ik in een gesprek met een klant op projectniveau blijf ouwehoeren, terwijl ik me meer met de visie en strategie zou moeten bemoeien. Dan denk ik dus zelf te klein, waardoor zij in hun oude patronen blijven hangen. Gelukkig besef ik dit steeds vaker op tijd.”

4. Ik weet exact hoe mijn doelgroep denkt

Joey neemt nog een slok van zijn koffie en denkt even na over een volgende faalactie.

“Soms heb ik hele goede ideeën, die dan toch mislukken,” zegt hij.

Hij lijkt even te aarzelen voordat hij verder gaat.

“Vorig jaar bijvoorbeeld,” zegt hij dan. “Ik organiseerde een Masterclass Business Innovation. Want ik dacht: ik geef les op Nijenrode en TIAS, maar ik kan zoiets natuurlijk ook zelf vanuit Friday Out of the Box gaan aanbieden. Ik was ervan overtuigd dat het supertof zou worden.” Joey betrok een tweede partij bij zijn plan, ontwikkelde een tweedaags programma, en regelde hotelovernachtingen en diners. Toch bleven de aanmeldingen uit. Uiteindelijk moest hij de complete Masterclass annuleren.

“Wat nou als mensen verkeerde conclusies trekken?”

“Wat ik heb onderschat,” zegt Joey, “is dat mensen zich niet alleen aanmelden vanwege de inhoud van zo’n Masterclass, maar ook voor de naam van het instituut dat het organiseert. Dat zetten ze namelijk op hun cv. En het heeft nu eenmaal veel meer waarde als je een Masterclass bij Nijenrode hebt gevolgd, dan wanneer je bij een nog vrij onbekend bedrijf als Friday Out of the Box bent geweest. Dat voelt dan misschien als een opleiding van NCOI ofzo? Dat aspect heb ik compleet over het hoofd gezien.”

5. Falen betekent onkunde

De reden dat hij over het mislukken van zijn Masterclass nog niet eerder iets heeft geschreven op zijn website, heeft te maken met de angst om te falen.

“En dan bedoel ik niet het falen op zich,” legt Joey uit, “want ik heb er zelf uiteraard veel van geleerd. Maar het toegeven tegenover de buitenwereld, hardop zeggen: ‘het is me niet gelukt’, dát is moeilijk. Want wat nou als mensen verkeerde conclusies trekken? Denken dat ik het dus allemaal niet voor elkaar krijg? Ik weet zelf dat dat niet zo is, maar het blijft een gevoelig punt. Ik weet dat veel directeuren precies zo denken. Op dat niveau denk je al snel ‘Het gaat hier wel om mijn reputatie’. Terwijl het openlijk bespreken van je fouten, of je angsten, er juist voor zorgt dat de dingen daarna ineens beter gaan. Omdat je jezelf dan als mens laat zien.”

Menselijke factor

Innoveren bestaat dus voor een groot gedeelte uit het blootleggen van angsten, onderzoeken waar ze vandaan komen en proberen om daar anders mee om te gaan?

“Ja, en dat je dat proces gaat voelen als iets moois,” voegt Joey toe.

Hij denkt even na en zegt dan: “Weet je wat ik het allerbelangrijkst vind in mijn werk? Dat ik het gevoel heb dat het niet gaat om zakelijke transacties, maar om zinvolle ontmoetingen tussen mensen die elkaar iets te bieden hebben. Met de juiste intenties. In het bedrijfsleven focussen we ons allemaal op financiën en materie, ‘omdat dat nu eenmaal de bedoeling is’. Maar dat leidt af van datgene wat écht belangrijk is: de intermenselijke relaties. Als ik directeuren kan laten zien dat innoveren pas succes heeft als je de menselijke factoren belangrijker maakt, dan weet ik zeker dat we de wereld mooier achterlaten dan we hem hebben aangetroffen.”

Tot Friday!

 

Jip werkt als projectmanager en business innovator bij Friday out of the Box. Hier ondersteunt zij de consultants met de planning, creatieve conceptontwikkeling, klantonderzoek en het visualiseren van innovatieve oplossingen in (digitale) prototypes. Jip heeft een passie voor ontwerp.